Afgelopen weekend was het zo ver, ons derde en laatste repetitieweekend! Zaterdag zijn we druk bezig geweest met de laatste scènes en dansen af te maken van akte 2. Dat ging veel sneller dan we zelf allemaal verwacht hadden en daarom liepen we zelfs voor op het schema! Ik denk dat we het er allemaal mee eens zijn dat dat vrij zelden voorkomt! 

Zondag begonnen we met het laatste deel van de sitzprobe. Omdat er in Children of Eden zo veel muziek zit, was het orkest nog niet klaar met repeteren van de laatste paar nummers tijdens het vorige weekend. Nu staan alle puntjes op de i! Het orkest speelt de sterren van de hemel en het ensemble en de solisten maken het helemaal compleet. De rest van de dag stond in het teken van het hele stuk doorlopen. Dit is niet alleen belangrijk voor de spelers om alle overgangen soepel te laten verlopen, maar ook belangrijk voor de techniek. Deze dag waren namelijk de technici van licht en geluid aanwezig. Ook waren er een aantal stagehands om te weten waar ze moeten helpen tijdens de voorstellingen en werden de eerste tests voor kap en grime gedaan. Als je goed kijkt op de foto’s kan je misschien wat ideeën spotten! De tijd van herhalen, doorlopen, aanscherpen en nog meer doorlopen is aangebroken. We zijn allemaal erg enthousiast en het gaat een waanzinnig mooie show worden!

De voorstelling heeft dit jaar verschillende hoofdrolspelers voor akte 1 en akte 2. We stellen ze graag aan jullie voor! 

In Akte I gaan Vader, Adam en Eva voor jullie stralen op het podium. We zullen ze even aan je voorstellen en hun belevenissen met jullie delen!

Benieuwd naar de sterren van de tweede akte? Nog even geduld, het interview met Noach, Mama Noach, Jafet en Yona komt er aan!

1. Wie ben je en welke rol speel je?

Bob: Mijn naam is Bob Alberts en ik heb het voorrecht om de rol van Vader te mogen spelen. Een man die het moeilijk vindt om zijn eigen normen, waarden en beeld van de werkelijkheid los te laten. Zijn eigen opgroeiende en zelfdenkende kinderen loslaten, vindt hij daarom ook niet makkelijk.

Paul: Ik ben Paul en ik mag Adam spelen, 

Katelijne: Ik ben Katelijne en ik mag de rol van Eva spelen.

2. Wat vind je uitdagend aan deze show?

Bob: Omdat dit mijn eerste serieuze rol is, vind ik alles eigenlijk wel uitdagend. Ik moet overal aan wennen en wordt behoorlijk uit mijn comfortzone getrokken. Maar ik geniet enorm van dat proces. Daarnaast vind ik het een enorme uitdaging om een Bijbels thema, en helemaal mijn rol, zo hedendaags mogelijk neer te zetten. Met beide benen op de grond en zo dicht mogelijk bij de realiteit.

Paul: Deze show vertelt 3 verschillende verhalen waarbij ik soms als Adam op het podium sta en soms als verteller. Ik vind het een leuke uitdaging om voor elk verhaal en elke rol de toon te vinden die het beste bij dat verhaal past. 

Katelijne: Best veel! De lijn die Eva doormaakt is heel intens en veelomvattend. Van kind tot volwassene, zelf kinderen opvoeden en uiteindelijk de rust vinden om het leven los te laten. Dit is de eerste keer dat ik zo’n grote rol mag spelen, dus ik vind het doodeng, geweldig en doodeng. Had ik al doodeng gezegd? Als Eva ben ik bijna de hele eerste akte op het podium, dat is ook best een uitdaging.

3. Vader heeft in de show met zijn opgroeiende kinderen te maken, zijn er gelijkenissen tussen jou en je rol als vader of juist hele sterke verschillen?

Bob: Oh gelijkenissen zijn er zeker! Als vader probeerde ik, zeker toen de kinderen nog jong waren, een voorbeeld te zijn maar altijd binnen mijn eigen werkelijkheid. Toen mijn kinderen opgroeiden begonnen uiteraard de verschillen te ontstaan, in denkbeelden, in doen en laten en in karakter. Die verschillen zijn niet te voorspellen en loslaten van eigen denkbeelden is dan soms erg lastig. Het grote verschil tussen mij en Vader in Children of Eden is de manier waarop we hierop reageren. Ik heb dat toch wel ietsje anders aangepakt. Maar kom vooral kijken om daarover te oordelen!

4. Adam en Eva, in de show groeien jullie op van jongere tot volwassene, hoe is dat om te spelen en zijn er gelijkenissen tussen je rol en hoe je als kind was?

Paul: Adam en Eva zijn aan het begin van het stuk nog  in een constante staat van verwondering. Ik zie dat dagelijks ook bij mijn kinderen dus het is heerlijk om in de show eens het vragende kind te mogen spelen. Zelf was ik als jongere echt minder lief en gehoorzaam dan Adam, dus het is misschien maar goed ook dat ik niet de vader van de complete mensheid ben geworden.

Katelijne: Eva is een pittige, dappere vrouw die weet wat ze wil en behoorlijk fel kan zijn. Daarnaast is ze enorm nieuwsgierig en wil ze de wereld heel graag ontdekken. Als kind was ik ook ontzettend nieuwsgierig en kon ik mij enorm verwonderen over de kleinste dingen in de natuur. Dat is gelukkig nooit over gegaan! Ook herken ik de felle kant van Eva, toen ik klein was, kon ik enorm boos worden over onrechtvaardigheid. De explosieve uitbarstingen ben ik ontgroeid, maar boos worden over een onrechtvaardige situatie kan ik nog steeds. Ik denk dat dat bij Eva ook een hele grote rol speelt.

5. Wat vind je het meest bijzondere aan het maakproces van ‘Children of Eden’ en wat is je favoriete moment in de show?

Bob: Deze musical heeft een grote hoeveelheid rollen (groot of klein) die ingevuld worden door Semprianen met enorm veel talent. Het meest bijzondere in het maakproces vind ik toch wel de samenwerking met al deze prachtige mensen. Het is zo gaaf om samen iets moois te maken en ik voel me oprecht dankbaar om daar op mijn manier een steentje aan bij te mogen dragen. Voor mij komt dat allemaal samen in de scène “Naamgeving” waar voor het eerst al het werk dat is geleverd op het podium te zien is. Ik sta daar zo ontzettend van te genieten.

Paul: De muziek! En het proces om een Bijbels verhaal in een modern, aansprekelijk jasje te steken. Maar vooral… de muziek!! Er zitten zoveel muzikale highlights in dat ik ze nooit allemaal op kan noemen. Mijn favoriete nummer is ‘Heel dichtbij’, een nummer waarin Adam, Eva en Abel zingen over hun tijd buiten de Tuin van Eden. Het lied beschrijft hoe verbondenheid, familie en het samen omgaan met tegenslagen belangrijker zijn dan een perfecte woonplek.

Katelijne: Het samen zoeken naar hoe we de personages neerzetten en hoe we het verhaal zo menselijk en “van ons” mogelijk kunnen maken. Veel mensen kennen deze Bijbelverhalen, maar we geven er echt onze eigen draai aan, zonder de kern uit het oog te verliezen. Zo gaaf om te merken hoe puzzelstukjes op een gegeven moment op hun plek vallen en het stuk één geheel wordt. Het is écht een Sempre-show, met veel ensemblewerk. Het is zo belangrijk om elkaar te kunnen vertrouwen als spelers en dat zit hier helemaal goed. Mijn favoriete moment in de show is het nummer ‘Heel dichtbij’ omdat dit zo’n mooi, kwetsbaar moment is van Abel, Adam en Eva. Moedeloos en hoopvol tegelijk. Terugkijken op wat je had, maar ook vooruitkijken, want je moét door. De meerstemmigheid in dit nummer is ook echt prachtig en elke keer weer een genot om te zingen samen met Paul en Koen.

6. Wat wil je dat mensen mee nemen als ze de show hebben gezien?

Bob: Twee dingen. Als eerste hoop ik natuurlijk dat iedereen naar buiten gaat met het gevoel dat ze een prachtige voorstelling hebben gezien met herkenbare problematiek en die op momenten binnen komt en raakt. Daarnaast hoop ik dat de boodschap in het laatste nummer een beetje blijft hangen….

Paul: De mooie manier hoe de show bekende verhalen gebruikt om universele thema’s aan te snijden, die gaan over ouderschap, liefde en het loslaten van mensen van wie je houdt. Iedereen verdient de kans om de vleugels uit te slaan en zie je het als jij degene bent die dat verhindert?

Katelijne: Houden van is, vaak, ook loslaten. En natuurlijk hoop ik dat het publiek vol verwondering heeft genoten van de prachtige show die we samen hebben neergezet. Maar ook dat het verhaal en de boodschap het publiek zal raken, bijblijven en een gevoel van herkenning zal geven.

Blijf op de hoogte van Sempre Sereno en meld u hier aan voor onze nieuwsbrief!

Afgelopen weekend was het weer zo ver, ons tweede repetitie weekend. Zaterdag begonnen we de ochtend met zangrepetitie. Nog de laatste nummers te gaan en dan zijn alle zangnummers behandeld. Wist je dat deze voorstelling maar liefst 43 nummers heeft? Gelukkig zijn ze niet allemaal even lang, anders zou de voorstelling wel heel lang duren! Dit komt omdat de musical bijna helemaal is doorgecomponeerd en het ensemble ook bij veel solisten stukjes betrokken wordt. Ook werd er gewerkt aan een idee hoe we een duif de lucht in konden laten vliegen. Wat het uiteindelijk geworden is, houden we natuurlijk nog even geheim! Zaterdagmiddag hebben we een aantal groepscènes gedaan van de tweede akte. De tweede akte is een andere stijl dan de eerste akte. Dat betekent niet alleen dat de muziek anders is maar ook dat er meer gedanst mag worden! Erg leuk maar ook erg vermoeiend. Toevallig is er net als vorig jaar een scène met een diner, maar dit jaar zal er geen tafel aan te pas komen.

Gelukkig begon zondag rustig, maar wel heel erg speciaal! Want we begonnen ‘s ochtends met een sitzprobe, dat is de eerste keer dat we alle nummers zingen met het orkest. En omdat het zo veel nummers zijn dit jaar, waren we daar ook meer dan een hele ochtend mee bezig! De rest van de zondag hebben we besteed aan een doorloop, natuurlijk weer met kostuums. Door de grote ruimte in de Pantarijn konden we ook goed de ruimte van het uiteindelijke podium gebruiken. We begonnen uiteraard bij het begin, tot het helaas tijd was om op te ruimen. Daarna ging iedereen met een voldaan, blij en ook een beetje moe gevoel naar huis.

De kaartverkoop is van start gegaan en traditiegetrouw hebben we dit de maandagavond van tevoren gevierd met onze leden! Na de repetitie werd de Cultuurwerkplaats omgetoverd tot quiz studio en werd onder het genot van een hapje en drankje gestreden om het allereerste vrijkaartje voor ‘Children of Eden’. De leden streden zo in groepjes tegen elkaar. De quiz bestond uit drie rondes waarin de kennis van de leden werd getest over elkaar en de muziek uit ‘Children of Eden’. Ten slotte werd er in de finale door middel van een appelrace (inclusief appel lopen en appel stapelen) besloten wie de winnaar werd. Dit jaar was dat Jelle Touwen en dus mocht hij het eerste vrijkaartje mee naar huis nemen. 

De start van de kaartverkoop is ook het moment dat de poster, trailer en website worden onthuld voor de hele vereniging. Achter de schermen is de PR-commissie hier al wekenlang druk mee! De trailer is vanaf nu te bekijken!

Tijdens het eerste weekend van februari vond het eerste repetitieweekend van dit seizoen plaats. We logeerden dit jaar in de Bosbeek in Bennekom. Lekker dichtbij dus en heerlijk in de natuur!

Na een gezellige spelletjesavond op vrijdagavond, werd er door een aantal leden op zaterdagochtend een wandeling gemaakt door het omliggende bos. Zaterdag om 10:00 uur begon dan eindelijk het echte repeteren! Na het oefenen van het openingsnummer met de hele groep, splitsten we daarna op. De solisten gingen scènes en zang oefenen, een deel van het ensemble ging aan de slag met acrobatische dans en een deel van het ensemble ging aan de slag met hoe het ensemble kan worden ingezet in bepaalde scènes. Later is er met de hele groep gewerkt aan dans en is de hele eerste akte muzikaal doorgenomen. ‘s Avonds aten we een driegangenmaaltijd gemaakt door onze geweldige kookploeg! Deze was volledig in het thema van Children of Eden: de ark van Noach in een heerlijke soep als voorgerecht, lasagna als hoofdgerecht en een fruitslang met vanille-ijs als toetje. Om de dag compleet te maken was er een bonte avond waar de meest leuke en creatieve acts voorbij kwamen: hilarische zangacts, saxofoonspel, duet van viool en piano en nog veel en veel meer! Hierna werd de zaal omgebouwd tot een dansvloer waar er Just Dance werd gedaan en we ook nog de verjaardag van Simone hebben gevierd.

Na deze ontzettend gezellige avond, moest er de dag erna, zondag, weer hard worden gewerkt! Het was tijd voor een doorloop van de eerste akte. Dit werd zelfs al gedaan in de kostuums. Na een geslaagd eerste repetitieweekend, met veel gezelligheid, hard werken en een hoop plezier, ging iedereen ‘s avonds moe, maar voldaan naar huis.

1. Hoe heet je, hoe oud ben je, wat doe je in het dagelijks leven?

Quinten: Ik ben Quinten, 26 jaar en ik werk bij Waternet als GIS Specialist.

Stijn: Ik ben Stijn, 36 jaar. Ik ben afgestudeerd als bioloog aan de WUR. Nu ben ik actief als freelance journalist en illustrator, dus schrijf en teken ik over wetenschap van voornamelijk biologie en natuur.

Pepijn: Hoi, ik ben Pepijn, 22 jaar oud, en ik studeer Moleculaire Levenswetenschappen aan de WUR

Cor: Hi, ik ben Cor Meurs, 59 jaar. Mijn levens- en zakenpartner Etienne Verlaat en ik runnen samen sinds eind 2021 onze eigen onderneming ‘Centrum voor Creatieve Wijsheid’ in Wageningen, een trainings- en consultancybureau. Daarnaast ben ik o.a. ZZP-Facilitator bij STORMPUNT. Ik begeleid teams en organisaties in probleemoplossing, visievorming en teamontwikkeling, door buiten de kaders te denken en vanuit de toekomst te werken. Ik houd ervan om veel verschillende ballen in de lucht te houden, een creatieve veelkunner dus.

2. Heb je buiten Sempre nog andere hobby’s? Heb je hiervoor al iets met musical gedaan?

Quinten: Ik hou van lezen, wandelen, koken, volleyballen en zing ook nog bij de WSKOV! Hiervoor heb ik al wel veel gezongen en ook met kleine theaterstukken meegedaan, maar nog nooit in een musical.

Stijn: Ja, ik doe aan modeltekenen, calisthenics, improvisatietheater en tuinieren in het arboretum Oostereng. Van 2014 tot 2017 speelde ik al mee met Sempre. Het voelt als een warm bad om weer terug te zijn. In de tussentijd heb ik theatersport (improvisatie) gedaan, eerst bij de Wageningse club Liever Veul Bloemen, daarna ook met een eigen vriendengroep; Foeloekoe.

Pepijn: Naast Sempre ben ik een gigantische Dungeons & Dragons connoisseur, verder heb ik een aantal losse hobby’s zoals zingen, (animatie)films en series kijken en ben ik Unitas lid. Musicals zijn daar stiekem ook al langer een deel van, ik deed al in de basisschool mee aan voorstellingen. In de middelbare school heb ik zelfs aan twee amateurschoolmusicals meegedaan, dat waren producties van 2 jaar. Ik heb ook op musicalles gezeten vroeger en ben een aantal zomers naar Buitenkunst geweest. ‘T is niet helemaal musical, maar dichtbij genoeg.

Cor: Voor mij loopt hobby en werk nogal door elkaar. Naast toneelspelen en toneel improvisatie schrijf ik scripts en regisseer ik. Momenteel doe ik de regie bij mijn toneelclubje Wagenings Werktheater. Samen met de spelers schrijven we nu aan het stuk, met hulp van onze grote vriend ChatGPT. Musical is een nieuw terrein voor me. Wel heb ik jaren geleden bij Lens Theatermakers (Wageningen) meegedaan met verschillende muziektheaterproducties. Of ik kan zingen en dansen? Dat is me de afgelopen weken regelmatig gevraagd, omdat meedoen bij Sempre voor mijn omgeving net zo verrassend is als voor mij. Dat zullen we gaan zien, ik vind het in ieder geval super leuk om te doen.

3. Wat is voor jou (tot nu toe) de grootste uitdaging tijdens het repetitieproces?

Quinten: De grootste uitdaging vind ik nu nog het uit het hoofd leren van de nummers tijdens de spel- en dans repetities.

Stijn: De teloefeningen van Richard, haha. Elke keer geeft hij ons een ander nummer tussen 1 en 8 en moeten we in ritme aftellen. Bijvoorbeeld 3 tikken op je borst, buik, bovenbenen en knieën, dan met 2, 1 en 8, 7, 6, 5, 4. En ieder begint dus met een ander nummer, en dat allemaal door elkaar heen. En dan eindigen we allemaal tegelijk – althans, dat is de bedoeling.

Pepijn: De balans vinden tussen serieus meedoen tijdens de repetities en lol maken. 

Cor: Voor mij is de grootste uitdaging het zingen in een choreo, terwijl er andere stempartijen naast je staan en je ook nog op tijd je linkerhand omhoog moet steken. Maar ik ben gek op uitdagingen. Ik heb het nog nooit gedaan, dus ik denk dat ik het wel kan.

4.Tijdens het begin van de musical heeft Eva het over de drang tot creëren, heb jij weleens iets gecreëerd waar je heel trots op bent?

Quinten: Ik ben heel trots op het afgelopen zomerkamp dat ik mede heb geleid waar ik de keuken mocht leiden inclusief alle recepten en bestellingen uitdenken.

Stijn: Dit voorjaar maakte ik mijn eerste kunstwerk in opdracht van de directeur van een stichting. In zes weken mocht ik een schilderij maken dat stond voor wie hij is als persoon. Een hele uitdaging, maar het is me gelukt om op tijd iets te maken waar ik blij mee ben. Een abstracte boom die staat voor de veerkracht van het leven en het landschap.

Pepijn: Absoluut! Ik heb heel veel moeite en creatieve energie in mijn D&D campagnes gestopt en af en toe schrijf ik gedichten of verhalen die er best leuk uitkomen. Zo heb ik tijdens de corona pandemie een Genesis verhaal geschreven van een fictieve fantasiewereld met goden en monsters!

Cor: Alleen maar! Het meest trots ben ik op het ‘fictieve non-fictie’ boek dat ik samen met Etienne aan het schrijven ben: Creatieve Wijsheid – Samen maken wij de wereld mooier. Ik noem het een Romanagementboek, waarin fictie en non-fictie door elkaar heenlopen.

5. Met welk dier op de Ark can Noach identificeer je je het meest?

Quinten: Ik identificeer me het meest met een uil. Ik ben heel erg een nachtdier en ik observeer veel voordat ik me ergens op duik.

Stijn: De prieelvogel. Die komt voor in het regenwoud en verzamelt en sorteert allemaal mooie kleurige dingen. Ik hou van de tropen en thuis verzamel ik ook graag kleurige schilderijen, souvenirs, planten en boeken.

Pepijn: De octopus, omdat die net buiten het normale valt. En ze zijn cool.

Cor: Een Koalabeer, met een aaibaar uiterlijk. Toch kun je me maar beter niet ‘ongewenst aaien’, want ik kan flink van me afbijten en krabben!

Blijf op de hoogte van Sempre Sereno en meld u hier aan voor onze nieuwsbrief!