Interview met de Familie van Noach

De voorstelling heeft dit jaar verschillende hoofdrolspelers voor akte 1 en akte 2. Eerder hebben we Vader, Adam en Eva aan jullie voorgesteld. Nu zijn de sterren van de tweede akte aan de beurt! Lees verder wat Noach, Mama Noach, Jafet en Yona jullie te vertellen hebben!

1. Wie ben je en welke rol speel je?

Daniël: Ik mag dit jaar, en dat is een grote eer, de rol van Noach spelen.

Imie: Ik ben Imie en ik speel de rol van mama Noach; dat is de vrouw van Noach.

Pepijn: Ik ben Pepijn! En ik speel de rol van de jongste zoon van Noach, Jafet.

Erin: Ik ben Erin en mag Yona spelen. Ze stamt af van Kaïn en mag daarom niet mee op de Ark. Maar hoe dat afloopt.

2. Wat vind je uitdagend aan deze show?

Daniël: De muziek van Children of Eden is gelijktijdig ‘ontroerend mooi’ én ‘complex en ingewikkeld’. Wat je een muzikale kluif van een musical noemt. Om precies te zijn: 44 zangnummers die technisch soms echt fors complex zijn. Schrijver Stephan Schwartz noemt Children of Eden ‘zonder twijfel mijn mooiste werk’ maar ik denk dat hij bedoelt ‘zonder twijfel mijn moeilijkste werk’.

Imie: De muziek is zo’n kluif! Het is prachtige muziek met allemaal verweven thema’s en het is hard werken om dat mooie geheel eer aan te doen.

Pepijn: Ik speel Jafet, die heel erg gedreven is door emotionele keuzes. Sommige mensen zouden hem naïef noemen, jong, onervaren. Ik ben zelf heel erg logisch ingesteld als persoon: alles moet een duidelijke reden hebben. Dus om toe te geven aan die emotionele kant, en dat oprecht en niet naïef te spelen, is lastig maar ook heel leerzaam geweest.

Erin: Dit is mijn eerste keer dat ik een grotere rol mag spelen, wat ik fantastisch vind! Maar daardoor ook spannend, en even zoeken hoe ik mijn rol wil neerzetten. Ook de solonummers en duet waren in het begin nog wel een uitdaging qua toonhoogte, maar inmiddels ben ik tevreden met hoe het gaat.

3. In de show hebben Noah en mama Noah met hun opgroeiende kinderen te maken, hoe waren jullie zelf als kind naar jullie ouders?

Daniël: Niet voor niets zijn “opvoeden “ en “opgroeien” allebei werkwoorden! Ik zal soms de ideale zoon zijn geweest, en op andere momenten konden mijn ouders mij vast en zeker wel achter het behang plakken. Van beide kanten zal het incasseren zijn geweest, maar ook wennen, uitproberen, van balen en van genieten. Achteraf durf ik te stellen dat we kunnen terugkijken op een mooie tijd samen met heel veel hoogtepunten en vanzelfsprekend ook een paar dieptepunten.

Imie: Ik was denk ik niet het moeilijkste kind! Echte regels hadden we niet, omdat mijn broer en ik zelf vaak wel snapten wat wel en niet de bedoeling was. Misschien was ik wel wat druk!

4. Jafet en Yona gaan eigenlijk tegen de wensen van Noah en Vader in, zijn jullie zelf soms ook tegendraads?

Pepijn: Nee, ik ben eigenlijk altijd heel erg meegaand met anderen. Ik leer in de laatste jaren (ook mede dankzij Jafet) dat het ook oké is om wat koppiger voor jezelf te zijn, zelfs als dat tegen andere mensen in gaat.

Erin: Als mensen vinden dat je als volwassene niet meer in een speeltuin hoort te spelen, dan ben ik wat dat betreft toch wel erg tegendraads. Ik doe lekker wat ik wil!

5. Wat vind je het meest bijzondere aan het maakproces van ‘Children of Eden’ en wat is je favoriete moment in de show?

Daniël: Ik vind het uitdagend en ook het fijne aan het spelen van een serieus stuk dat je met de regisseur en je medespelers relatief veel tijd moet investeren in het bespreken van ‘alles wat er niet is geschreven’. De spel- en zangteksten kun je bij deze show op 101 manieren interpreteren. We hebben dus relatief veel tijd geïnvesteerd in vragen als ‘wie is hier de baas in het gezin?’ en ‘is hij hier nu vooral boos of teleurgesteld in zijn zoon?’. Daarna kun je eigenlijk pas beginnen met het vormgeven van je rol. De pauzefinale ontroert mij keer op keer. De thematiek gecombineerd met Katelijne haar goddelijke stem: tearjerker!

Imie: Het is zo gaaf dat het ensemble zoveel aan bod komt! Iedereen is heel veel op het toneel en het ensemble wordt gebruikt als bomen, stenen, dieren, barbaren, poppenspelers.. je komt ogen te kort! Mijn favoriete moment in de show is de pauzefinale (Kind’ren van Eden). Een prachtig nummer in een hele ontroerende scène. Het is me nog niet gelukt om die scène zonder tranen door te komen…

Pepijn: Ik vind het mooi hoeveel we als ensemble hebben kunnen toevoegen aan het stuk! Ons AT heeft onze toevoeging zo meegenomen dat ik nu al niet meer weet wat hun idee was en wat het onze! Los daarvan is mijn favoriete moment in de musical gesplitst tussen het duet van mij en Erin natuurlijk (time to shine haha) en ‘Godzijdank’ van Mama Noach. Eindelijk een beetje opluchting, en Imie sleept mij altijd helemaal mee met haar stem en enthousiasme!

Erin: Het speciale aan Children of Eden is dat het eigenlijk twee totaal verschillende stukken zijn, waardoor sommigen in de ene akte een grote rol hebben, en in de andere akte vertellers zijn. Ik vind dat heel erg leuk, omdat je dan in verschillende rollen het stuk meemaakt. Daarnaast hebben we verschillende scènes neergezet door echt samen te creëren, en dat heeft iets heel moois en eigen opgeleverd.

6. Wat wil je dat mensen mee nemen als ze de show hebben gezien?

Daniël: Echte liefde is elkaar de ruimte geven! En dat geldt volgens mij voor alle vormen van relaties! In een echt liefdevolle relatie kun je zowel elkaar voor rotte vis uitmaken en een uur laten elkaar plat knuffelen. Eeuwig je kinderen verbannen naar de wildernis of een complete bevolking uitroeien met een zondvloed zijn minder geslaagde opvoedingsstrategieën. Elkaar de ruimte geven om je eigen weg te zoeken en te vinden zijn in de regel succesvollere strategieën.

Imie: Sta achter de mensen van wie je houdt, maar laat ze wel hun eigen keuzes maken. Want dat doen ze toch wel.

Pepijn: Ik hoop dat ze zien dat het nooit te laat is om een nieuwe weg in te slaan, een nieuw pad te kiezen. Ondanks de pijn en onrust die daar bij komt.

Erin: Ik hoop dat als de mensen de zaal uitlopen allemaal in koor zingen, op de melodie van het lied ‘prachtig’: “En de show was prachtig, de muziek was prachtig, en de grime en ‘t decor ook zo prachtig…”

Blijf op de hoogte van Sempre Sereno en meld u hier aan voor onze nieuwsbrief!